Kendimize ait zamanlar
Yeni şeyler keşfedebilmek için kendimize zaman ayırabilmeyi öğrenebiliriz.
Ruhsal ketumluğa son
Bir gün boyunca, “Nasılsın?” diye soranlara gerçek hislerimizi söylememiz mümkün olur mu?
İnsan hızıyla yaşamak
Gelişim ve ilerlemenin ölçütü, olduğumuz yerden ne kadar uzağa gittiğimizle değil, varlığımıza ne kadar yakınlaştığımızla ilgili olmalı.
Aklınla mı hareket edersin, kalbinle mi?
Duygusal gereksinimlerimize zaman ayırmaya başladığımızda sevgi kapasitemiz de artar.
Sen benim kim olduğumu biliyor musun?
Olduğumuz gibi görünmek dışında birçok farklı şekilde görünmek hoşumuza gidiyor. Sonra da kendi yarattığımız illüzyona kapılıveriyoruz.
İlacımız doğa
Doğayla aramıza mesafe koyuyoruz oysa doğa biziz. Gözlerimizi içimize açtığımızda orada doğayı da göreceğiz.
Yuva dediğimiz yer neresi?
Aile ilişkilerimiz dünyaya olan bağışıklığımızı belirler. İyi ilişkiler dayanıklılığımızı ve esnekliğimizi artırır.
Hayatımız bizim eserimiz
Tek başımıza olduğumuzu düşündüğümüz hiçbir durumda yalnız değiliz. Her zaman bize yol gösterecek doğru bir ele ulaşmak mümkün.
Kalbinizi önce kendinize açın
Neden ömrümüz boyunca kendimizle baş başa kalabildiğimiz onca zamana rağmen kendimizi bu kadar az tanıyoruz?
“Ne yapacağım ben şimdi?”
Günlük hayatın gerçeklerine uyum sağlamaya çalışmak, her gün yeni bir macera demek. Ama kim olacağımızı hâlâ biz kontrol edebiliriz.
Bir insan ömrünü neye vermeli?
İş dünyası insana değer veren yaklaşımları benimsediğinde yaşam kalitemiz de artacak.
Kendini yaşamak isteyen insan
“Benim sorunum değil” diyebildiğimiz durumları insanlığımızın bir sorunu olarak görebilmemiz mümkün değil mi?